Папярэдняя старонка: ПАЭЗІЯ

Дадана: 17-08-2022,
Крыніца: Ліда, 2022.

Спампаваць

Восень

Ой, восень-сяброўка, расіначка-слёзка,

Штогод я любуюся дзіўнай красой,

Як золатам вабіць дзяўчынка-бярозка,

Як барвы рассыпаў клянок над расой.

Як лісцем заносіць сцяжыначкі ў парку,

Як ціха лістота шапоча без слоў,

Бы ветрык-гарэза завязвае сварку.

І цягнуцца ў вырай чародкі буслоў.

Ой, восень-сяброўка, дародная цётка,

Што радуе вока букетам калін,

І жытам зялёным, густым, нібы шчотка,

І цёмнаю зеленню важных ялін.

Ой, восень-сяброўка, багатая дама,

Запасаў займела на цэлы гадок:

Гародніны склады, саленняў таксама,

Грыбочкаў і бульбы, і зерня паток.

Што, восень-сяброўка, ты сёння мне скажаш,

Чым сэрца напоўніш і чым наталіш,

Дзе словы спагады і ласкі ты знойдзеш,

І чым супакоіш, і чым ты натхніш?

Я сэрца напоўню любоўю да блізкіх,

Спагаду і ласку ў Бога знайдзеш,

Прырода напоўніць спакоем вялізным,

Да мары натхненне тваё прывядзе.

І слаўлю я восень, пару завяршэння

Вясенняй і летняй работы людзей,

Пару ўраджаю, раздумных рашэнняў,

Свабоды дыхання магутных грудзей.

Надыход зімы

Яшчэ на бярозках, асінках, дубах

Апошнія лісцікі б'юцца,

А з поўначы к нам на лядовых санях

Разведчыкі віхрам нясуцца.

Спачатку яны пакрываюць зямлю

Пакровам танюткім, бялюткім,

Паросяць дарогі, сцяжынкі, раллю, -

Становіцца цемень святлюткай.

А восень-сяброўка не хоча скарыцца

І ў бой за свабоду ўступае, -

І зноў пад нагамі адліга макрыцца,

Зноў восень уладу вяртае.

Але ўжо нядоўга ёй тут панаваць

І цешыць сябе новай марай:

Царыца-зіма хоча свет пазнаваць:

Азёры, лясы і абшары.

Як правай рукою сваёю махне, -

Сняжынак закруціцца кола.

А левай - марозам сцюдзёным хукне,

Заціхне, замрэ ўсё наўкола…

Прыйшла вясна - пара кахання

Дзяўчынкай юнаю, гарэзай

Прыйшла вясна ў наш родны край,

Для нас - шчасліваю імпрэзай,

І сэрца б'ецца цераз край.

І лёгка на душы, прывольна,

І птушкай хочацца лятаць,

І жыць на свеце дружна, вольна,

І з неба зорачкі дастаць.

Прыйшла вясна - пара кахання,

Якому падуладны ўсе.

І ўжо не спіцца да світання

У буйнай казачнай красе.

Прыгажосць - гэта тое, што радуе вока,

Што сэрцайка цешыць і будзіць парыў

Да мараў, да дзеяў, вядучых далёка,

У чым творца душу нам сваю падарыў.

Каша з сякеры

Яшчэ ваяр у даўнія часіны

Варыў з сякеры кашу, - былі людзі,

Характар свой паказвалі гасцінны.

І мы падносім вам яе на блюдзе.

Рэцэпт у нашай цуднай кашы просты:

Узялі жаданне, дабавілі крыху

Вады з крыніцы і цяпла сяброўства,

Сардэчнай дабрыні і думак без граху.

Вядома ж, пра сякеру не забылі,

Пра грэчку і галовачку цыбулі.

Прыправы ў лесе зельвенскім здабылі,

Каб смак турысцкай кашы вы адчулі.

Да сустрэчы сяброў з Зельвы

Хлебам-соллю сустракаем дарагіх гасцей.

І ад сэрца пажадаем бачыць вас часцей.

Каб былі з вамі здароўе, шчасце і дабро,

Каб сямейнае надвор'е дарыла цяпло.

Беларускія лічылкі ад Серафінскай Марыйкі

1. У небе зорачкі заззялі,

Святло людзям пасылалі.

- Зорка, зорачка, зарніца,

Давай з намі весяліцца.

2. Што рабіць і як чыніць?

Без гульні нам не пражыць.

Будзем разам мы гуляць,

Лічылкай ваду выбіраць.

3. - Вецер моцны, вецер дужы,

Што гуляеш ты без гужа?

Я хачу цябе злавіць,

Гуляць з намі запрасіць.

4. - Дожджык, дожджык, секані,

Паскачу я на кані

Уздоўж Нёмана-ракі,

Дзе рыбу ловяць рыбакі.

5. Бусел, бусел-клекатун

Злавіў жабу за каўтун,

Нёс, нёс, валачыў

І ў карыце памачыў.

6. - Воран, воран, воран чорны,

Назбірай у полі зёрнаў,

Варанятам іх аддай,

А ты вадай пагуляй!

7. Хмарка сонейка злавіла

І не хоча адпускаць.

Мы папросім гэту хмарку

Разам з намі пагуляць.

8. Скача, скача верабей,

Заклікае ён дзяцей

Летам весела гуляць,

Зімой птушак даглядаць.

9. - Ты, камарык, не лятай,

Не звіні над вухам,

Калі ўкусіш, ну хоць раз,

Зловіш аплявуху!

10. - Чыжык-пыжык, дзе бываў?

- Увесь свет я аблятаў.

Бачыў я там цудаў розных,

Сумаваў па зямлі роднай!

 

Top