Папярэдняя старонка: ПАЭЗІЯ

Дадана: 17-08-2022,
Крыніца: Ліда, 2022.

Спампаваць

Янчэўская Кацярына Валянцінаўна, мастацтвазнаўца і філосаф. Нарадзілася 27 чэрвеня 1981 года ў Лідзе. Навуковыя і творчыя захапленні: філасофская антрапалогія і фенаменалогія, этычныя праблемы сучаснага чалавека, выяўленчае мастацтва Францыі і Беларусі. Вершы друкаваліся ў зборніку "Ад лідскіх муроў", газеце "Літаратура і мастацтва", часопісах "Маладосць", "Дзеяслоў", "Тэрмапілы". Аўтар зборніка "Белае шматкроп'е" (2021).

Лаўрэат конкурсу 2019 г. "Бацькаўшчына светлая мая...", прысвечанага Году малой радзімы (другое месца ў намінацыі "Паэзія"), арганізаванага Першым нацыянальным каналам Беларускага радыё, літаратурна-мастацкім часопісам "Маладосць".

Лаўрэат прэміі "Залаты апостраф" за найлепшую публікацыю ў часопісе "Дзеяслоў" у намінацыі "Дэбют" (2019).

Рана

Горад плыве ў бязмежжы,

туман спавiвае сутнасць.

Параненыя далягляды

цi стоенасць вышынi?

Горад сцiрае раны

цi адкрывае балючасць

Радзiмы- існасцi?

Супрэматычная раніца

Раніца пачынаецца з гульні супрэматычнага:

сонечных зайчыкаў і птушыных спеваў.

Гадзіннік заўважае:

сэрцабіццё світання па-за яго ўладай.

Свята.

Вясковы кошык

Далёка ад пустэльні забыцця

сілкуецца размовамі ў каморы вясковы кошык.

Перапляценне празорлівых сцежак...

Калыска досведу: патрабуе формы і зместу.

Ёсць месца для цудадзейнага.

Цёплы дотык рукi на вячыстых пагорках святла.

Блізка лета.

Плот

Стары плот разабраны на дровы.

Кожная дошка быццам арт-мова.

Складаныя рэчы.

Цікавыя людзі.

Жыццё.

Няма агароджы: катайся на лыжах, плыві на лодцы.

Хадзі пешшу.

Вітайся са знаёмымі і незнаёмымі.

Гавары доўга і натхнёна.

Не спяшайся.

Жыві.

Памятай пра водар жывіцы.

* * *

І вымалюю ноты

беспатольнай адзіноты...

Данута Бічэль.

Шурпатыя сцены шматпавярховага дома.

Прыступкі, што паглынаюць наш зрок.

Не бачым сябе, калі падымаемся ўгору.

Не бачым сябе, калі спускаемся долу.

Мы быццам паўсюль і нідзе.

Беспрытульныя ў свеце.

Знаходзім сваю адзіноту як воцат,

што растварае годныя словы і ноты.

І пакідае паверхі фальшывых людзей.

Асіметрыя

Бяссонніца прыцягвае, як галалёд.

Разломвае гукі дыхання на фаянс і фарфор.

Галдаўлянка, Лебяда, Жыжма...

Замёрзлая рака на карце твайго маўчання.

Адзіны набытак маёй зімы - рачныя рукавы

як нязбытныя снабачанні.

І твая непразрыстая, вострая, бачная адсутнасць.

Нямое кіно.

Ты - лёд.

Адчуваю соннае шкло, змяшанае з глінай.

Маёліка.

На аскепках - мае далоні.

Бясслоўная асіметрыя.

Арытмія

Несупадзенне:

арытмія памылак пакідае ўзоры на шкле цягніка.

Пасажыры ў вагонах -

сняжынкі ў гравюры спаткання -

распадаюцца гукамі солі і снега.

Рытм чыгуначных станцый малюе арнамент

на паверхні жывога дыхання.

Рэчаіснасць з`ядае рытм.

Снег з`явіцца зноў як паранены цень на ростані.

Соль і снег: арытмія ўзораў на шкле цягніка.

Сабор

Дрэвы прачынаюцца ў свеце Антоніа Гаўдзі.

Сабор Святой Сям`і дыхае і расце.

Мора расплываецца фарбамі:

папера, гуаш, паветра.

Барселона.

Казачныя расліны-лініі.

Камень расце і дыхае.

Кожную вясну становіцца

Хлебам.

Частуе кожнага.

Крыху спустошаны, чакае.

Мора і вецер.

Вяршыня сэрцабіцця:

будаўніцтва заўсёды

не завершана...

Сустрэча

Сустрэча - перакуленая вечнасць -

ляціць у сэрца белым крохкім снегам.

Гарчыць самота.

Снежная цялеснасць

без шкадавання аддае ўвесь холад чалавеку.

Прымаем люты хлебам-соллю-верай...

У адкрытым сэрцы - раны ад сустрэч.

Дыханне прачынаецца ад холаду

ці ад нязбытнай прагі цеплыні?

Ў чуллівым сэрцы снег мяняе колер,

сагрэтая гаркота растае.

Святло надзеі зберагае веру,

трымае чалавека на зямлі.

Кожны дзень - сапраўдная падзея,

калі Божы позірк атуляе...

У адкрытым сэрцы - абуджэнне.

Новая вясна вітае нас.

Творчыя пялёсткі адраджэння.

Храм. Вялікдзень. Жыццядайны сэнс.

 

Top