Герб горада Ліды, наданы 17 верасня 1590 г.
У наратывах такіх сацыяльна-гуманітарных катастроф, як войны ці грамадзянскія закалоты, адным з найбольш моцных вобразаў ствараецца пры дапамозе апісання ў антычным і сярэднявечным гісторыяпісанні выпадкаў калектыўнага суіцыду. У гэтых падзеях канцэнтруецца ўзровень псіхалагічнай і мілітарнай напружанасці. Але варта зразумець, ці быў сюжэт з калектыўным самагубствам «вандроўным»? Ці ўтварыліся характэрныя прыёмы трансляцыі падобнай інфармацыі на ўзроўні характэрных літаратурных метафараў і гіпербалаў? Раскрыццё гэтых пытанняў і ёсць задачай дадзенага даследавання. Аналіз матэрыялу праводзіцца на базе крыніц, які маюць дачыненне да гісторыі Вялiкага Княства Лiтоўскага ці цытуюцца яго гістарыёграфамі і летапісцамі, і былі, такім чынам, вядомыя аўтарам і кніжнікам ВКЛ.
Артыкул у PDF